Terwijl 23 huishoudens niet kunnen wachten om te gaan verhuizen, zijn sinds het najaar van 2016 de eerste bewoners van BWWB al gearriveerd. Maurice en Janneke zijn samen met hun kinderen Pim (15) en Babbe (13) in het enige bestaande huis van het project getrokken. Paardskerkhofweg 10 is een jaren ’50 huis dat tegelijk met het perceel gekocht is van de gemeente en straks geïntegreerd zal worden in het geheel. Hoewel Maurice en Janneke geen totaal nieuw huis meer hoefden te bouwen, moest er wel het een en ander gebeuren om de woning bewoonbaar te maken.

“Toen we ons aansloten bij dit project was het in eerste instantie de bedoeling dat we een nieuw huis zouden bouwen, net als de rest. Maar toen dit huis beschikbaar kwam, besloten we te kiezen voor deze plek. Het huis was wel erg gedateerd, maar we waren er helemaal weg van. Al voordat we de sleutel kregen zijn we meerdere malen in en om het huis gaan kijken. Daardoor hadden we een goed beeld van het huis en de mogelijkheden.

Ondanks dat we een heel fijn gevoel hadden bij dit huis, moest er wel veel aan gebeuren, zowel aan de binnen- als buitenkant, en het moest zo duurzaam mogelijk worden. Terwijl de rest van onze toekomstige buren na het tekenen van het koopcontract en aanneemoverkomst rustig afwachtte tot de bouw echt zou gaan beginnen, stonden wij in de startblokken om flink aan de slag te gaan.

 

We zijn begin mei 2016 begonnen met slopen. Alles moest eruit: installaties, basisvloeren, rioleringen, leidingen en noem het maar op. Daarnaast maakten we alle doorgangen op de begane grond groter, daar zouden schuifdeuren in komen in plaats van deuren. Op sommige plaatsen keek je letterlijk door de gaten in de muur naar buiten. In die eerste weken kwam de familie natuurlijk wel even kijken wat voor juweeltje we hadden aangeschaft. Zorgelijke blikken leverde dat op, en “och jongen toch, war bende toch an begonne”. Zou het ooit goed komen? Na 2 maanden slopen en een paar containers puin later, konden we eindelijk beginnen met het opbouwen van het huis, te beginnen met de uitbouw. Eindelijk. In eerste instantie leek alles redelijk voorspoedig te gaan, maar zoals bij elke (ver)bouw zijn er natuurlijk mee- en tegenvallers. Dat bleek bijvoorbeeld toen we wilden gaan stucen. Blijkbaar gebruikte men in de jaren ’50 een muurafwerking gemaakt van kalk, veegvast genoemd. Een spulletje waar je dus niet overheen kunt stucen want dan kiepert de stuc zo van je muren af! En het bleek op alle wanden en plafonds te zitten! Dat moest overal van afgehaald worden met een sope en veel geduld… Gelukkig is het met de muren helemaal goed gekomen en kwam het juweeltje langzaam weer uit de puinhoop tevoorschijn.

 

De verbouwing duurde al met al wat langer dan gepland. Uiteindelijk zijn we pas begin november verhuisd. Toen was het leven in een vochtige, koude, kleine stacaravan toch echt niet meer vol te houden… Na tijden van behoorlijk afzien brak nu eindelijk ons leven in Boschveld aan! Ondanks dat we ook hier in het begin nog flink moesten bivakkeren, was dit een flinke verbetering. En wat een ruimte! Sinds onze verhuizing zijn we aan de finishing touch aan het werken. Alles bij elkaar nog een enorme klus, maar stapje voor stapje wordt het steeds meer ons Juweeltje.

De bouw van de 23 nieuwbouwwoningen was toen wij verhuisden net goed en wel begonnen. Intussen schiet het al aardig op, maar het kan ons niet snel genoeg gaan. We kunnen niet wachten tot onze 23 nieuwe buren hier komen wonen en de binnentuin ons met elkaar verbindt. Nu is het op zondagmiddag nog heel rustig rondom ons huis. Daar genieten we natuurlijk ook wel van, maar wat ons betreft mag de reuring liever vandaag dan morgen komen. We zijn heel blij met dit unieke huis op deze bijzondere plek en we voelen ons gezegend dat we onderdeel mogen zijn van deze fijne groep.”

1 thought on “De eerste bewoners

  1. Sjoerd says:

    Leuk stukje! Ik kom nog eens op de koffie!

Comments are closed.